Bir tablo düşünün. Uçuşan pembe fırça darbeleri, çiçekler, gülümseyen kadın yüzleri… Kusursuz bir kompozisyon gibi görünüyor. Ama biraz yaklaştığınızda, pembe boyanın altından çatlaklar çıkıyor: Şiddet, eşitsizlik, adaletsizlik…
Bugün 8 Mart. İş yerlerinde çiçekler dağıtılıyor, reklamlarda kadınların gücüne övgüler düzülüyor. Ama bu özenli sahnenin ardında gerçek başka: Öldürülen kadınlar, yok sayılan adalet, caydırıcılığını yitirmiş cezalar.
Sanat, gerçeği görünür kılmak için vardır. Peki biz neden her yıl Kadınlar Günü’nü sahte bir estetikle kutluyor, pembeye boyanmış çürük bir tuvali izlemeye devam ediyoruz?
Eğer gerçekten bir şeyleri değiştirmek istiyorsak, önce bu maskeyi kırmalıyız. Çiçek yerine adalet, kutlama yerine eşitlik. Yoksa 8 Mart, sadece kanayan bir yarayı örtmek için atılmış güzel bir fırça darbesinden ibaret olacak.
Yorumlar kapalı.