Osmanlı’da bedestende dükkân açmak isteyen birinin önce güvenilir biri olup olmadığına bakılırdı. Ahîler, sadece sermayeye değil, kişinin ahlâkına, borcuna sadakatine, çevresiyle olan ilişkisine dikkat ederdi. Çünkü ticaret sadece mal satmak değil, güven vermekti. Bugün bu yapı kalmadı. Piyasada kimin nasıl kazandığına değil, ne kadar kazandığına bakılıyor.Kazananın, doğru yaptığı varsayılıyor.Kaybeden, kendi hatasında boğuluyor.Ve giderek daha fazla insan, yalnızlaşıyor.

1774 Küçük Kaynarca Antlaşması ile başlayan süreçte; askeri, iktisadi ve siyasi birçok sıkıntı yaşayan Devleti Aliyye, bunları aşmak ve devlet içerisinde görülen bozulmalardan kurtulmak adına bazı yeni tedbirler almaya çalışsa da, hiçbirisi 1789 yılında tahta oturan III. Selim’in yapmaya çalıştıklar kadar etkili olmamıştır. III. Selim, devletin kurtuluşunun, Avrupa örnek alınarak her alanda köklü yenilikler yapılmasından

Efsaneye göre, Arnavut taş ustaları, gün boyu süren ağır işlerinin ardından, hem enerji verecek hem de karın doyuracak bir yiyeceğe ihtiyaç duyuyorlardı. Kolay erişilebilir ve ekonomik olan ciğer, onların ellerinde nefis bir lezzete dönüşürken, kısa sürede Arnavut taş ustalarının bu basit ama doyurucu tarifi, sokaklarda dolaşan seyyar tezgahlarda satılmaya başladı. Bu yemek, artık “Arnavut Ciğeri”

Bugünlerde yazılı ve görsel basında her kesimden kişilerin konuştuğu ekonomik konular, faiz kur ve enflasyon, tam bir Bermuda şeytan üçgeni.