Ben ormanım!Kendi içime doğmuş bin yılın yeşiliylesustum size hep—ama artık susmam! Yaktınız beni!Köklerime kadar uzanan ellerinizleateşi toprakla tanıştırdınız.Ben ki size gölgeydim,nefesinizdim,şimdi dumanım boğazınızda. Ey insan!Hangi açlığınız benim dallarımdan daha kıymetliydi?Bir naylon poşet uğrunabir sincabın yurdundan geçtiniz.Bir piknik eğlencesiylebin kuşun hayatını yaktınız. Ben ormanım,şarkılar söyleyen ağaçların dilini bilmem sizden.Ama yangın dili evrenseldir—bunu iyi öğrendiniz!Her kıvılcık bir