Neşenin Tarifi

Güneş, saçlarını savurdu rüzgârın eline,
Kaldırım taşlarında papatyalar gülümsedi.
Bir çocuk zıpladı gölgeler arasında,
“Yakala beni!” dedi zamana –
Zaman, yakalayamadı.

Bakkal önünde asılı çan öttü bir kez,
Bir teyze kavun kokladı,
“Bu yaz güzel geçecek” dedi burnuyla.
Kargalar bile neşeli öttü o gün,
Çünkü biri sokakta dans etti,
Hiçbir şey olmamış gibi,
Her şey olmuş gibi.

Hayat bazen
Karpuzun tam ortasından kaşıkla dalmaktır,
Kahkahanı tutmamaktır,
Şarkıyı yanlış söyleyip inadına yüksek sesle devam etmektir.
Ve bazen mutluluk,
Bir yaz akşamı sinek ısırıklarına rağmen dışarıda kalmaktır.

Küçük şeylerdir neşenin çivileri:
İki dilim ekmek arasında gülüş,
Kırılmış fincanda demlenmiş çay,
Sokakta seni selamlayan bir yabancı,
Yanlışlıkla tanıdık gelen bir melodidir.
Ve her şeyin içinde biraz çocuk kalırsa,
İşte o zaman hiçbir şey gerçekten kaybolmaz.

Bugün gül,
Hiçbir sebep yokken bile.
Çünkü bazen en güzel sebepler
Kendiliğinden gelir.
Ve gülümseyen bir yüz,
En büyük direniştir karanlığa.